Ἰσμηνόδωρος

Ἰσμηνός

ἰσοϐαθής
Ἰσμηνός, οῦ (ὁ) l’Ismènos (auj. Isminós) fl. de Béotie, Pd. N. 9, 53 ; 11, 46 ; Eschl. Sept. 273, 378 ; Soph. Ant. 1124, etc.