Κλεάδης

Κλεαίνετος

Κλεάναξ
Κλε·αίνετος, ου (ὁ) Kléænétos, h. Thc. 3, 36 ; Xén. An. 5, 1, 11, etc.
Étym. κλέος, αἰνέω.