Κλεόστρατος

Κλεότιμος

Κλεοφάνης
Κλεό·τιμος, ου (ὁ) [ῑ] Kléotimos, h. Dém. 324, 11 ; Arstt. Pol. 5, 6.
Étym. κλ. τιμή, cf. Τιμοκλῆς.