κνισμός

Κνισοδιώκτης

Κνισόζωμος
Κνισο·διώκτης, mieux que Κνισσο·διώκτης, ου (ὁ) [ῑῐ] Court-après-la-fumée ou le-fumet-des-viandes, n. d’un rat, Batr. 235.
Étym. κνῖσα, διώκω.