κοινόω-ῶ

Κοΐντιος

Κοΐντος
Κοΐντιος, ου (ὁ) = lat. Quintius, n. d’h. rom. Plut. Cato ma. 17, etc. ; au plur. Κοΐντιοι, Plut. Arist. c. Cat. ma. 1, les Quintius.