κύπαιρος

Κυπαρισσήεις

κυπαρισσίας
Κυπαρισσήεις, εντος (ὁ) [ῠᾰ] Kyparissèente (litt. abondant en cyprès) v. de Triphylie, Il. 2, 593.
Étym. κυπάρισσος.