λαέρτης

Λαέρτης

Λαερτιάδης
Λα·έρτης, ου (ὁ) [ᾱ] Laërte, père d’Ulysse, Od. 1, 189, etc. ; Soph. Aj. 1393, etc. ||
E Gén. épq. -αο, Od. 8, 18, etc. ; ou -εω, Od. 4, 555, etc. Dor. Λαέρτας, α, Eur. I.A. 204.
Étym. λαός, εἴρω, « qui rassemble le peuple ».