λάμπουρις

Λάμπουρος

λαμπραυγέτις
Λάμπ·ουρος, ου (ὁ) Lampouros, litt. à la queue brillante, n. de chien, Thcr. Idyl. 8, 65.
Étym. λάμπω, οὐρά.