Λεωκράτης
λεωλογέω-ῶΛεω·κράτης, ους
(ὁ)
[ᾰ] Léôkratès, h. Thc. 1, 105, etc. ||
E Voc. Λεώκρατες,
Anth. 6, 144 ;
acc. Λεωκράτη,
Dém. 41, 3
Baiter-Sauppe ; Plut. Arist. 20 ; et -ην, Dém. 44, 19 Baiter-Sauppe ;
Plut. X orat.
Lyc. 35 ; plur. Λεωκράται,
Plut. Per.
16.
Étym.
λεώς, κράτος.