μεσσαϐόω-ῶ

Μεσσάλας

Μεσσαλῖνος
Μεσσάλας, α et ου (ὁ) = lat. Messala, n. d’h. rom. Plut. Brut. 45, etc. ||
E Voc. Μεσσάλα, Plut. Brut. 40. Gén. Μεσσάλα, Plut. Syll. 35, Brut. 41, etc. ; Μεσσάλου, DC. 37, 46 ; 51, 7.