μνησίθεος

Μνησίθεος

μνησικακέω-ῶ
Μνησί·θεος, ου (ὁ) [ῐ] Mnèsithéos, h. Dém. 21, 82 ; Eschn. 1, 158 ; Plut. Qu. nat. 26 ; Diosc. 1, 103, etc.
Étym. v. le préc.