Οἰαγρίς

Οἴαγρος

οἰαδόν
Οἴ·αγρος, ου (ὁ) Œagros, h. Ar. Vesp. 589 ; A. Rh. 1, 25.
Étym. οἶς, ἄγριος ; cf. ὄναγρος.