οἰνών

Οἰνώνη

οἰνωπός
Οἰνώνη, ης (ἡ) Œnônè (Œnone) :
1 anc. n. de l’î. d’Égine, Pd. N. 5, 16, etc. ; Hdt. 8, 46 ||
2 n. de f. Bion 15, 11, etc. ||
E Dor. Οἰνώνα, Pd. l. c.
Étym. οἶνος.