οἰνωπός
οἴνωσιςοἰν·ωπός, ός, όν,
c. οἴνοψ,
en parl. de Bacchus, Eur. Bacch. 236 ; de Pollux,
Thcr. Idyl.
22, 34 ; d’un
dragon, Eur. I.T. 1245 ; du vin, Eur. Or. 115 ; de raisin mûr, Arstt.
Col. 2,
etc. ||
Cp. -ότερος, Th. H.P. 3, 18, 3 ||
E Fém. -ή, Hpc. 563, 29 ; Nic. Al. 490 ; Nonn. D. 12, 325 ; 18, 343 ; Jo. 2, 39.