Ὀνήτης

Ὀνητορίδης

ὀνήτωρ
Ὀνητορίδης, ου ()
1 le fils d’Onètôr, c. à d. Phrontis, Od. 3, 282 ||
2 Onètoridès, Béotien, Thc. 2, 2.
Étym. patr. de Ὀνήτωρ.