Ὀρνεαί

Ὀρνεάτης

Ὀρνειαί
Ὀρνεάτης, ου [ᾱ] adj. m. d’Ornées, en Kynurie, Thc. 6, 7 ||
E Ion. Ὀρνεήτης, Hdt. 8, 73.
Étym. Ὀρνεαί.