Ὀρφεύς
ὀρφεωτελεστήςὈρφεύς, έως
(ὁ) Orphée, chantre
célèbre de Thrace, Pd. P. 4, 177, etc. ||
E Voc. -εῦ, Orph. Arg. 77, etc. Gén. ion. -έος,
Orph. Arg.
1238, etc. ;
épq. -ῆος,
A. Rh. 1, 23,
etc. Dat. poét.
-έϊ, Mosch.
3, 123 ; épq.
-ῆϊ, Phanocl.
fr. 1. Acc.
épq. -ῆα, Anth. 7, 10.
Étym.
cf. ὄρφνη,
ἔρεϐος, etc.