οὐρανίσκος

Οὐρανίων

Οὐρανιῶναι
Οὐρανίων, ωνος (ὁ) [ᾰ] au plur. :
1 fils d’Ouranos, ép. des Titans, Il. 5, 898 ; Hés. Th. 461 ||
2 au pl. θεοὶ Οὐρανίωνες, Il. 1, 570 ; ou simpl. Οὐρανίωνες, Il. 5, 373 ; Hés. Th. 919, etc. les dieux du ciel.
Étym. οὐρανός.