οὐρανίς

οὐρανίσκος

Οὐρανίων
οὐρανίσκος, ου (ὁ) [ᾰ] dôme arrondi, d’où :
1 ciel de lit, baldaquin, Plut. Phoc. 33, Alex. 37 ; Ath. 196b ||
2 voile de la bouche, palais, Ath. 315d ||
3 la Couronne, constellation, Sch.-Arat. 397.
Étym. dim. d’οὐρανός.