παγκρατής

Παγκράτης

παγκρατησία
Παγ·κράτης, ου (ὁ) [ᾰτ] Pankratès, h. Luc. Philops. 34, 36 ||
E Gén. épq. -εος, Anth. 4, 1, 18 ; acc. -ην, Plut. Mus. 20.
Étym. v. le préc.