Πασικλῆς

Πασικράτης

Πασίμαχος
Πασι·κράτης, ους (ὁ) [ᾱῐᾰ] Pasikratès, h. Plut. Alex. 29 ||
E Gén. ion. -εος, Arr. Ind. 18, 8.
Étym. π. κράτος.