Πειρίθοος-ους
πείρινςΠειρίθοος-ους, gén.
ου, dat.
ῳ, acc.
ουν (ὁ)
Peirithoos (Pirithoüs) fils d’Ixion ou de Zeus,
un des Lapithes, Il. 1, 263, etc. ;
Od. 21, 296,
etc. ; Hés.
Sc. 179 ;
Plat. Rsp.
391c,
etc. ||
E Πειρίθους, sur un anc.
vase, v. Meisterh. p. 99, 10.
Gén. dor. -ω,
Bion 8,
2.
Étym.
πεῖρα, θοός ; sel.
d’autres, περί, θέω.