Πειρίθοος-ους

πείρινς

Πείροος
πείρινς (ἡ) seul. acc. πείρινθα, Il. 24, 190 ; Od. 15, 131 ; postér. gén. πείρινθος, A. Rh. 3, 873, panier d’osier qu’on adaptait à un char.