πελαγόω-ῶ

Πελάγων

πελάζω
Πελάγων, οντος (ὁ) [ᾰ] Pélagôn, h. Il. 4, 295 ; 5, 695 ; Eschl. Pers. 598, etc. ||
E Gén. -ωνος, Anth. 7, 505.