Πενθεσίλεια

Πενθεύς

πενθέω-ῶ
Πενθεύς, έως () Penthée, fils d’Ekhiôn et d’Agavè, roi de Thèbes, Eschl. Eum. 26 ; Eur. Bacch. 309, etc. ||
E Voc. Πενθεῦ, Eur. Bacch. 309, etc. ; gén. ép. -ῆος, Nonn. D. 25, 14, etc. ; dat. épq. -έϊ, Nonn. D. 44, 175, etc. ; ou -ῆϊ, Nonn. D. 45, 8, etc. ; acc. épq. -ῆα, Nonn. D. 45, 54, etc. ; Thcr. Idyl. 26, 28.
Étym. πένθος.