φιλόδημος

Φιλόδημος

φιλοδημοτικός
Φιλό·δημος, ου (ὁ) [ῐ] Philodèmos, h. Eschn. F. leg. § 150, 152 Baiter-Sauppe ; Anth. 4, 2, 9, etc. ||
E Dor. Φιλόδαμος [ᾱ] Jambl. V. Pyth. 267.
Étym. v. le préc.