φιλοδέσποτος

φιλόδημος

Φιλόδημος
φιλό·δημος, ος, ον [ῐ] ami du peuple, populaire, Ar. Nub. 1187 ; Cic. Att. 12, 6 ||
Sup. -ότατος, Ar. Eq. 787.
Étym. φ. δῆμος.