φορκός

Φόρκος

Φόρκυν
Φόρκος, ου (ὁ)
1 c. Φόρκυς, Pd. P. 12, 24 ; Soph. fr. 407 ; A. Rh. 4, 828 ||
2 c. Ἔρεϐος, Phanocl. fr. 1 ||
E Gén. épq. Φόρκοιο, Pd. P. 12, 13.