φθινώδης

Φθῖος

φθισήνορος
Φθῖος, ου, adj. m. de Phthia, Eur. Andr. 507, etc. ; οἱ Φθῖοι, Il. 13, 686, 698, 699, les habitants de Phthia.
Étym. Φθία.