φθίνω

φθινώδης

Φθῖος
φθινώδης, ης, ες []
1 atteint de consomption, Hpc. Aph. 1249, etc. ||
2 qui consume, en parl. de maladie, Paus. 10, 2, 4, etc.
Étym. φθίνω, -ωδης.