Πλαταιεύς
ΠλαταιϊκόςΠλαταιεύς, έως
(ὁ)
[ᾰ] habitant de Platée, Platéen,
Dém. 59, 105
Baiter-Sauppe, etc. ; pl.
οἱ Πλαταιεῖς, Att. -ῆς, les Platéens ||
E Dans une inscr. att. gén.
sg. Πλαταιέ(ι)ως, v. Meisterh. p. 37, 18. Plur. att.
nom. Πλαταιῆς, Thc. 2, 3 ; 7, 57, etc. ; gén.
-έων, Str.
409 ; DH.
Thuc. 36 ;
d’où -ῶν,
Thc. 2, 3 ;
acc. -ᾶς,
Thc. 2, 4 ;
Ar. Ran.
694 ; plur. nom.
ion. Πλαταιέες, Hdt. 6, 108 ; 9, 28, etc.
Étym.
Πλάταια.