πρίαμαι

Πριαμίδης

Πριαμικός
Πριαμίδης, ου () [ᾰῐ] fils ou descendant de Priam, c. à d. Hector, Il. 2, 817, etc. ; Pâris, Eur. Andr. 287, etc. ; Antiphos, Il. 4, 490 ; Doryklos, Il. 11, 490 ; Polydôros, Il. 20, 408, etc. ; plur. οἱ Πρ. les fils de Priam, Eschl. Ag. 536, etc. ; Eur. Hec. 13, etc. ||
E [ῑᾰῐ] Il. 2, 817 ; 4, 490 ; 5, 684, etc. ; voc. Πριαμίδη, Il. 20, 87 ; Q. Sm. 9, 248 ; gén. épq. -αο [] Orph. Lith. 388 ; et -εω, Il. 20, 77 ; dat. pl. -αισιν, Eschl. Ag. 746 ; Eur. Hel. 249, etc. ; ou -ῃσιν, Opp. C. 2, 154. Dor. nom. sg. Πριαμίδας, Eur. Andr. 287, etc.
Étym. patr. de Πρίαμος.