πρύτανις

Πρύτανις

Πρυτανῖτις
Πρύτανις, ιδος ou ιος (ὁ) [ῠᾰῐδ] Prytanis, h. Il. 5, 678 ; Hdt. 8, 131 ; Sim. (Plut. Lyc. 1) ||
E Gén. -ιδος, Sim. l. c. ; ion. -ιος, Hdt. l. c.