Πυθοχρήστης

Πυθόχρηστος

πύθω
Πυθό·χρηστος, ος, ον [ῡ]
1 prédit ou annoncé par la Pythie, Eschl. Ch. 901 ; Eur. Ion 1218, etc. ; Arstt. Pol. 7, 12, 2 ||
2 confirmé par la Pythie, Xén. Lac. 8, 5.
Étym. Πυθώ, χράω.