ῥοδοφόρος

Ῥοδοχάρης

ῥοδόχροος-ους
Ῥοδο·χάρης (ὁ) [ᾰ] Rhodokharès, litt. « qui aime les roses, » Luc. Cat. 17.
Étym. ῥόδον, χαίρω.