Σπαρτιατικός

Σπαρτιᾶτις

Σπαρτιήτης
Σπαρτιᾶτις, ιδος [ᾱ] adj. f. de Sparte, Eur. Hel. 115, Or. 537, etc. ; subst. ἡ Σπ. femme de Sparte, Eur. Andr. 596 ; ou territoire de Sparte, Plut. Apophth. lac. Dercyl.
Étym. fém. de Σπαρτιάτης.