στυγητός

Στύγιος

στυγνάζω
Στύγιος, α, ον [ῠ]
1 du Styx, infernal, Eschl. Pers. 668 ; Soph. O.C. 1564 ; Plat. Phæd. 113c ||
2 p. ext. odieux, horrible, néfaste, Eur. Med. 195, Hel. 1355 ; Plut. M. 828a ||
E Fém. ος, Eur. ll. cc.
Étym. Στύξ.