Θεαγένης

Θεάγης

θεαγωγέω-ῶ
Θεάγης, ους () Théagès, disciple de Socrate, Plat. Ap. 34a, Rsp. 496b ; titre d’un dialogue de Platon ||
E Voc. Θέαγες, Plat. Theag. 122e ; acc. Θεάγην, El. V.H. 15 ; 8, 1.