θεομίσητος

Θεόμνηστος

θεόμοιρος
Θεό·μνηστος, ου (ὁ) Théomnèstos, h. Dém. 45, 55, etc. Baiter-Sauppe ; Luc. Am. 1.
Étym. θ. μνηστός.