θρασύγυιος

Θρασυδαῖος

θρασύδειλος
Θρασυ·δαῖος, ου (ὁ) [ᾰῠ] Thrasydæos, h. Pd. P. 11, 21 ; Xén. Hell. 3, 2, 27 ||
E Ion. -ήϊος, Hdt. 9, 158. Dans une inscr. att. Θρασυδάου, CIA. 2, 946, 14 (4e siècle av. J.-C.), v. Meisterh. p. 25, 1.
Étym. θρ. δαίνυμι.