Τιρίστασις

Τιρύνθιος

Τίρυνς
Τιρύνθιος, α, ον [τῑ] de Tirynthe, Pd. O. 11, 31 ; Soph. Tr. 270 ; Eur. Alc. 481, etc. ; ἡ Τιρυνθίη χώρη, Hdt. 6, 76, le territoire de Tirynthe ; οἱ Τιρύνθιοι, Pd. I. 5, 28, etc. ; Hdt. 9, 86, etc., les Tirynthiens.
Étym. Τίρυνς.