Τισαμενός
ΤισαμενοφαίνιπποςΤισαμενός, οῦ
(ὁ) [ῑᾰ]
Tisaménos, h. Hdt. 4, 147, etc. ; Thc. 3, 92 ; Xén. Hell. 3, 3, 11,
etc. ||
E Dans les inscr. att. Τεισάμενος, CIA.
1, 133, 2 (5e siècle av. J. C.),
etc. ; v.
Meisterh. p. 144, 6. Sur le
rad. τει- du
verbe τίνω, v.
ce mot.