Τίσανδρος

Τίσαρχος

Τισιάδης
Τίσ·αρχος, ου (ὁ) Tisarkhos, h. And. 1, 15 Baiter-Sauppe ||
E Dans les inscr. att. Τείσαρχος, CIA. 2, 946, 26 (400/350 av. J.-C.); v. Meisterh. p. 144, 6. Sur le rad. τει- du verbe τίνω, v. ce mot.
Étym. τίω, ἄρχω.