Τυμφαῖος

Τυνδάρειος

Τυνδάρεος
Τυνδάρειος, α, ον [ᾰ] de Tyndarée, Eur. Hel. 137, I.T. 5 ||
E Fém. -ος, Eur. Or. 1512 ; Ar. Th. 919.
Étym. v. le suiv.