ἄδᾳδος

ἀδᾳδούχητος

ἀδαημονίη
ἀ·δᾳδούχητος, ος, ον [δᾱ] où l’on ne porte aucun flambeau, Apion (Eust. 622, 42).
Étym. ἀ, δᾳδουχέω.