ἀδιαφράκτως

ἀδιάχυτος

ἀδιάψευστος
ἀ·διάχυτος, ος, ον []
1 qui ne se dissout pas, Diosc. 5, 91 ||
2 non amolli par la cuisson, Th. C.P. 4, 12, 2 ||
3 non inondé de sueur, Hpc. 22, 45 ||
4 non diffus, concis, Lgn 34, 3.
Étym. ἀ, διαχέω.