ἀδιάφθορος
ἀδιαφθόρωςἀ·διάφθορος, ος,
ον :
1 non corrompu, pur,
chaste, Plat. Phædr. 252d ||
2 incorruptible,
Plat. Leg.
768b ;
Arstt. Rhet.
1, 15, 17, etc. ||
3 impérissable,
Plat. Phæd.
106d ||
Cp. -ώτερος, Arstt. Pol. 3, 15.
Étym.
ἀ, διαφθείρω.