ἀεροϐατέω-ῶ

ἀεροϐάτης

ἀεροδίνης
ἀερο·ϐάτης, ου (ὁ) [ᾱᾰ] qui s’avance dans les airs, Fr. lyr. adesp. 129 Bgk.
Étym. ἀήρ, βαίνω.