ἀεροϐάτης

ἀεροδίνης

ἀεροδόνητος
*ἀερο·δίνης, seul. ion. ἠερο·δίνης, ης, ες [ῑ] qui tournoie ou tourne dans les airs, Anth. 9, 223.
Étym. ἀ. δινέω.