ἀετοφόρος

ἀετώδης

ἀέτωμα
ἀετώδης, ης, ες [] de la nature de l’aigle, comme l’aigle, El. N.A. 4, 27 ; ἀετῶδες βλέπειν, Luc. Ic. 14, avoir un regard d’aigle.
Étym. ἀ. -ωδης.